Lefteri, Dipkarpaz bölgesinde yaşayan Rum azınlığın bir üyesi. Çoğunluğu yaşlı 300 civarında Rum’un yaşadığı bölgede birkaç gençten biri. Savaş sonrası doğanlardan, 34 yaşında daha. Nenesi-dedesi imkân[S1]  olmasına rağmen ata topraklarını terk etmemiş, Güney’e göç etmemiş. “Dedemin kökleri bölgedeki ilk Hristiyanlara kadar dayanıyor, köklerini bırakıp gitmek istemediler” diyor. Savaşta çocuk olan anne-baba da burada. Kardeşleri eğitim kaygısıyla Güney’e yerleşmiş ama o gidip gelerek tamamlamış lise eğitimini. … Okumaya devam et “Kuzey’de Rum, Güney’de Türk’üz… Herkes bizi gözden çıkardı”

Prof. Dr. Fatih Rıfkı, bir mimar, şehirci. Yaklaşık 35 yıldan beri yurt dışında, Amerika’da. Hatta kesintilerle 50 yıl. Adada da çalıştı, Lefkoşa İmar Planı’nda görev aldı, birçok projeye imza attı ama kariyerini akademisyen olarak büyük oranda yurt dışında yaptı. Halen Amerika’da, Montana bölgesinde, aynı adı taşıyan üniversitede. Ama adayla bağını hiç kesmeyenlerden. Kök Lefkoşalı, Lefkoşa tutkunu. Sürekli gelip gidiyor, hatta gelecek yıl emekliye çıkınca yılın … Okumaya devam et “Taş anıtların zamanı geçti. Şehide saygının yolu taş dikmek değil…”

Adı müze, ama bildik müzelerden değil. Sadece arkeolojik/tarihi eserleri değil, olabildiğince insanı, adalı yaşamı da güne taşımış. Adı Lüzinyan Evi, çünkü burası Lüzinyan krallığına ait bir konak, Kıbrıs Kralı 1. James’in kızı Prenses Agnes’in evi. En az 600 yıllık. Ve şimdi burada Lüzinyan soylularından Venedik ve Osmanlı’ya, İngiliz yönetiminden bugüne; her dönem simgelenmiş. Lüzinyanların av masaları, Osmanlı’nın cumbası, Mullahasan’ın kahvesi, KTHY, Tütün’ün Rauf Denktaş’a özel … Okumaya devam et Lüzinyanlardan Mullahasan’a, ölüm dansından KTHY’ye… LÜZİNYAN EVİ müzeden öte bellek, toplumsal hafıza

“Hangi işi yaptığınızdan çok nasıl yaptığınız önemli. Fark yaratın, fark edilirsiniz” Tepsiyi tutuşu, ikram şekliyle ilgimi çekti ilk. Dik duruşu, zerafeti, şıklığı, asaleti, alışık olmadığımız mesafeli inceliğiyle. Kibar, naif, gereksiz tek cümle kurmayan, tam bir profesyonel. Sadece basının değil, Cumhurbaşkanlığı’na giren herkesin ilgi odağı oldu hep. Yerli yabancı devlet adamları, yabancı misyonlar, büyükelçiler… İlk cumhurbaşkanı Rauf Denktaş’la çalıştı en fazla, tam 23 yıl. Ölene kadar … Okumaya devam et Garson, kâhya, hizmetkâr… Ne desek tanımı zor, çünkü eşi benzeri yok

Onlar sanki farklı bir gezegenden gelmiş gibi. Dünyanın her yerinde, her yaşta birbirlerinin aynı. Özellikleri de ortak. İnsanın en saf hali, hangi yaşta olursa olsun doğduğu gibi. Hep gülen, sevimli, sempatik yüzler, gözler. Normal insanda 46 kromozon varken, onlarda 47. O yüzden +1 olarak anılırlar. Bir kromozon farkla hep iyi kalıyorlar, kötülükle tanışmıyorlar. Onlar down sendromlular. Hayata katılmaları, aktif olmaları, birbirleriyle bir arada bulunmaları için … Okumaya devam et Onlar farklı bir gezegenden, hep iyi kalıyorlar

“Torunun ‘dedem, nenem hayvanları yemiş’ diye hayret edecek. Gelecek VEGAN’dır çünkü, dünyanın başka şansı yok” O benim meslektaşım, gazeteci. Yıllardan beri ekranlardan tanınıyor. Giyinip, kuşanıp her gün ekrana çıkanlardan. O yüzden önünde önlükle yemek servisi yaparken görünce hayret ettim. Meğer o bir VEGAN’mış. Veganlığı yaşam felsefesi olarak benimseyen azınlıktan ve bu konuda farkındalık yaratmaya çalışıyor. Yani hayvan kaynaklı hiçbir şey tüketmiyor. Sadece et, peynir, yumurta, … Okumaya devam et “Gelecek VEGAN’dır, dünyanın başka şansı yok”

  Perihan Dürü, emekli bir öğretmen. Minareliköy’ün Perihan Hocanımı. Öğretme ve öğrenme tutkunu. Binlerce öğrenci yetiştirdi. Hâlâ kapısını çalanların Türkçe, matematik, İngilizce, Rumca hocası. Bölgedeki turistin tercümanı. Kitap kurdu, şiir yazıyor. 82 yaşında “Yarın imkânım olsa üniversiteye giderim” diyecek kadar öğrenme tutkunu. Ve sevgi insanı.  ‘Bu kadar da olmaz’ dedirtecek şansızlıklara, sevgisiz ortamlara rağmen sevmeyi bilenlerden. Anne-babası, kocaman bir ailesi, üvey anneleri, üvey babası oldu; … Okumaya devam et Öğretme, öğrenme tutkunu bir öğretmen… “İmkân olsa yarın üniversiteye giderim”