Lefteri, Dipkarpaz bölgesinde yaşayan Rum azınlığın bir üyesi. Çoğunluğu yaşlı 300 civarında Rum’un yaşadığı bölgede birkaç gençten biri. Savaş sonrası doğanlardan, 34 yaşında daha. Nenesi-dedesi imkân[S1]  olmasına rağmen ata topraklarını terk etmemiş, Güney’e göç etmemiş. “Dedemin kökleri bölgedeki ilk Hristiyanlara kadar dayanıyor, köklerini bırakıp gitmek istemediler” diyor. Savaşta çocuk olan anne-baba da burada. Kardeşleri eğitim kaygısıyla Güney’e yerleşmiş ama o gidip gelerek tamamlamış lise eğitimini. … Okumaya devam et “Kuzey’de Rum, Güney’de Türk’üz… Herkes bizi gözden çıkardı”

Prof. Dr. Fatih Rıfkı, bir mimar, şehirci. Yaklaşık 35 yıldan beri yurt dışında, Amerika’da. Hatta kesintilerle 50 yıl. Adada da çalıştı, Lefkoşa İmar Planı’nda görev aldı, birçok projeye imza attı ama kariyerini akademisyen olarak büyük oranda yurt dışında yaptı. Halen Amerika’da, Montana bölgesinde, aynı adı taşıyan üniversitede. Ama adayla bağını hiç kesmeyenlerden. Kök Lefkoşalı, Lefkoşa tutkunu. Sürekli gelip gidiyor, hatta gelecek yıl emekliye çıkınca yılın … Okumaya devam et “Taş anıtların zamanı geçti. Şehide saygının yolu taş dikmek değil…”

Adı müze, ama bildik müzelerden değil. Sadece arkeolojik/tarihi eserleri değil, olabildiğince insanı, adalı yaşamı da güne taşımış. Adı Lüzinyan Evi, çünkü burası Lüzinyan krallığına ait bir konak, Kıbrıs Kralı 1. James’in kızı Prenses Agnes’in evi. En az 600 yıllık. Ve şimdi burada Lüzinyan soylularından Venedik ve Osmanlı’ya, İngiliz yönetiminden bugüne; her dönem simgelenmiş. Lüzinyanların av masaları, Osmanlı’nın cumbası, Mullahasan’ın kahvesi, KTHY, Tütün’ün Rauf Denktaş’a özel … Okumaya devam et Lüzinyanlardan Mullahasan’a, ölüm dansından KTHY’ye… LÜZİNYAN EVİ müzeden öte bellek, toplumsal hafıza